اثر سیلاژ تفاله ی زیتون بر ویژگی های منی و الگوی اسیدهای چرب غشای اسپرم گوسفندان ایرانی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر تغذیه ی مقادیر بالای سیلاژ تفاله ی زیتون بر ویژگی های تولیدمثلی قوچ های قزل و مهربان بود. شانزده قوچ هم سن (4- 5/3 سال) و بارور (چهار قوچ از هر نژاد در هر تیمار) برای 120 روز با جیره های دارای 70 درصد سیلاژ ذرت یا 70 درصد سیلاژ تفاله ی زیتون تغذیه شدند. هر سه هفته نمونه های منی با تحریک الکتریکی جمع آوری و حجم نمونه ی منی، جنبایی پیش رونده اسپرم، شمار کل اسپرم، درصد اسپرم زنده، غلظت اسپرم، سلامت آکروزوم، حجم، ناهنجاری های شکل اسپرم و غلظت مالون دای آلدهاید (mda) ارزیابی شد. در نمونه های منی روز 120 قوچ های مهربان، پروفیل اسیدچرب تعیین شد. هر ماه نمونه های خون برای اندازه گیری هورمون تستوسترون از سیاهرگ گردن گرفته شد. اثر جیره و یا نژاد به تنهایی بر هیچ یک از فرآسنجه های منی و غلظت هورمون تستوسترون معنی دار نبود. اثر بر هم کنش جیره و زمان بر حجم منی، غلظت اسپرم، شمار کل اسپرم، شمار اسپرم زنده و نرمال و غلظت mda معنی دار بود. اثر بر هم کنش جیره، زمان و نژاد بر غلظت اسپرم، درصد اسپرم های زنده، درصد اسپرم های جنبا و درصد اسپرم های زنده ی دارای آکروزوم سالم معنی دار بود. اثر جیره بر درصد پالمیتیک اسید، اولییک اسید، 11- اوکتادکانوییک اسید، دوکوزاهگزاانوییک اسید، پنتادکانوییک اسید و هپتادکانوییک اسید اسپرم قوچ های مهربان معنی دار بود (p<0.01)، اما بر دیگر اسیدهای چرب و غیر اشباع معنی دار نبود. افزودن 70 درصد سیلاژ تفاله ی زیتون در جیره قوچ-های قزل و مهربان تاثیر منفی بر فرآسنجه های تولیدمثلی نداشت و اسیدهای چرب غیراشباع را در غشای اسپرم نیز افزایش داد. با توجه به ارزان بودن تفاله ی زیتون و نداشتن تاثیر سویی بر ویژگی های تولیدمثلی بهره برداری گسترده تر از این تفاله در تغذیه ی نشخوارکنندگان امکان پذیر خواهد بود.